Jo Bisscheroux

penningmeester

Gelukkig wordt de progressieve samenwerking nu echt geformaliseerd met een nieuwe partij: PRO. Ik ga ervan uit dat we nóg meer een factor van belang kunnen zijn, zodat kunst en cultuur geen lege begrotingspost meer zal zijn, onze milieu- en klimaatopdrachten niet alleen besproken, maar ook uitgevoerd gaan worden en waar we kunnen afdwingen dat het opkomen voor mensen die zorg nodig hebben ook ná de verkiezingen vanzelfsprekend zal zijn. Daar heb ik met deze club mensen veel vertrouwen in.

Politiek is hard, meedogenloos en oneerlijk. Dat klopt allemaal, maar politiek is ook dankbaar,
boeiend en doet er toe. Toen ik 17 was werd ik lid van de PPR, omdat ik geen klager aan de zijlijn wilde zijn, maar mee wilde praten over veranderingen. Einde jaren zeventig sloot ik me aan bij de PvdA van Joop den Uyl. De PvdA heeft regelmatig dusdanige verkiezingsresultaten weten te boeken, dat we “mee konden doen”. Als kleine coalitiepartner, maar wel boordevol plannen en ideeën én met resultaten. Ik ben in 1956 geboren als oudste zoon in een arbeidersgezin. Na een moeizame en niet afgemaakte middelbare school ging ik naar de toen nog bestaande MTS. Ik werd gediplomeerd bouwkundige,maar heb dat vak nooit uitgeoefend. Ik ging werken in de jeugdhulpverlening, studeerde af aan de sociale academie, ging werken in de geestelijke gezondheidszorg (psychiatrie) en verruilde in 2011 mijn baan als manager voor het wethouderschap van de nieuwe gemeente Eijsden-Margraten. “Dat moet je nooit te lang doen, omdat je anders teveel kritiekloos in jezelf gaat geloven”. Na bijna acht jaar keerde ik dus terug naar de GGZ en daar hoop ik in de loop van dit jaar met vervroegd pensioen te gaan. Ik ben (bijna 40 jaar) getrouwd met Ank, hebben samen twee kinderen en twee prachtige kleindochters.